งานเสวนา "อนาคตของเรา - ผลงานของอนิเมะ" - เกิดอะไรขึ้นกับอุตสาหกรรมอนิเมะเนื่องจากการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา? สัมภาษณ์ยาวพิเศษกับเอมิ โอกาตะ

อุตสาหกรรมบันเทิงได้รับผลกระทบอย่างหนักในปีนี้จากการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา ในขณะเดียวกัน Emi Ogata ซึ่งทำงานอยู่ในหลากหลายสาขาในฐานะนักพากย์และศิลปิน ได้จัดรายการพูดคุยสดแบบสดโดยมีแนวคิด ``บันทึกสถานที่แสดงดนตรีสด!''

การบรรยายสดในหัวข้อ "อนาคตของเรา - ผลงานของอนิเมะ-" จัดขึ้นที่ Shibuya Loft 9 เป็นเวลาสามสัปดาห์ตั้งแต่ปลายเดือนกรกฎาคมถึงกลางเดือนสิงหาคม สำหรับแต่ละธีม ผู้สร้าง และโปรดิวเซอร์ที่อยู่แถวหน้าของอุตสาหกรรมอนิเมะ ซึ่งคุณโอกาตะเองก็โทรมาทักทาย ได้ขึ้นเวทีและพูดอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันและความท้าทายของอุตสาหกรรมอนิเมะจากมุมมองของพวกเขา ที่สถาบันวิจัย Akiba เราได้พูดคุยโดยตรงกับคุณ Emi Ogata ซึ่งเป็นผู้วางแผนงานนี้ ว่าเธอมาวางแผนงานนี้ได้อย่างไร เธอคิดอย่างไรหลังงาน และตอนนี้อุตสาหกรรมอนิเมะเป็นอย่างไร

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับกิจกรรมนี้ โปรดอ่านบทความด้านล่างนี้ด้วย

⇒ “เอมิ โอกาตะและผู้คนในอุตสาหกรรมอนิเมะจะจัดการพูดคุยสดเรื่อง “อนาคตของเรา - งานอนิเมะ” เป็นเวลาสามสัปดาห์ติดต่อกัน โดยพวกเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับปัจจุบันและอนาคตของอุตสาหกรรมอนิเมะ! -

การพูดคุยสดที่วางแผนไว้ท่ามกลางวิกฤต: ``หากเราทำเช่นนี้ต่อ เราจะพังทลาย''

──ขอบคุณที่สละเวลาในวันนี้ วันก่อนฉันได้ดูงานดังกล่าว และคิดว่ามันค่อนข้างมีความหมายเพราะฉันได้เห็นจริงๆ ว่าทุกคนในอุตสาหกรรมอนิเมะใช้เวลาอย่างไรในช่วงที่มีการระบาดของไวรัสโคโรนา ก่อนอื่น คุณช่วยเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นำไปสู่การวางแผนงานนี้หน่อยได้ไหม

เอมิ โอกาตะ (ต่อไปนี้จะเรียกว่าโอกาตะ): ก่อนอื่นเลย ตั้งแต่เดือนมีนาคมของปีนี้ ฉันได้หยุดทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับงานอีเว้นท์แล้วจริงๆ โดยส่วนตัวแล้ว ฉันแพ้ 7 งานในเดือนมีนาคมเพียงเดือนเดียว และตั้งแต่เดือนเมษายนถึงมิถุนายนหลังจากนั้น ฉันสูญเสียการแสดงสดทั้งหมดโดยไม่มีผู้ชม ฉันก็เลยแบบว่า ``ตอนนี้ ฉันควรทำอย่างไรดี?'' ฉันทำไปแล้ว Loft9 ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานนี้ได้จัดงาน "Ogatameshi DE Omotenashi" เป็นประจำทุกเดือน โดยแขกและลูกค้าจะได้ลิ้มลองอาหารที่ฉันปรุงและฟังเรื่องราวของแขกที่มาร่วมงาน ตัดสินใจวางแผนจัดงานครั้งนี้ว่า Loft อยู่ในช่วงวิกฤตและถูกถามว่าเป็นไปได้ไหมที่จะจัดงานสตรีมมิ่ง

อีกประการหนึ่ง: ฉันเป็นนักพากย์ แต่ก็เป็นคนประเภทที่มีบุคลิกของผู้สร้างที่แข็งแกร่ง ดังนั้นฉันจึงมักจะทานอาหารร่วมกับทีมงานหลายคน และพูดคุยอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับอุตสาหกรรมอนิเมะโดยรวม ไปสู่อนาคตและผมคิดว่าเราควรดำเนินการอย่างไร มีเบื้องหลังที่เราเกิดไอเดียต่างๆ ขึ้นมา แต่ทั้งหมดนั้นก็หายไปอย่างกะทันหัน...ฉันคิดว่าฉันจะถือโอกาสพูดคุยเกี่ยวกับอุตสาหกรรมนี้ในช่วงที่มีการระบาดของโคโรนาไวรัส ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันกังวลมากที่สุดในตอนนี้ บนเวทีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของงานของฉัน! (ฮ่าๆ)

ก่อนอื่นเมื่อฉันเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง ฉันพบว่าถึงแม้พนักงานจะรวมตัวกันเพื่องานแต่ละงานและจัดงานเสวนาเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่มีโอกาสมากนักที่คนในอุตสาหกรรมเดียวกันจะได้พบปะและพูดคุยกัน พูดคุยและ หากเป็นเช่นนั้น คุณช่วยออกมาได้ไหมเมื่อสิ่งต่าง ๆ ได้รับการปรับเปลี่ยนแล้ว? เมื่อฉันพูดอย่างนั้น แน่นอนว่าพวกเขาเห็นด้วยและพวกเขาก็ตอบตกลงทันที ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงรวบรวมความกล้าที่จะพูดว่า ``ฉันอยากได้ยินจากคนนี้!'' และเตรียมการบางอย่างไว้ ในท้ายที่สุด เรามีโปรดิวเซอร์จากบริษัทผลิตอนิเมะ ผู้กำกับเสียง และผู้กำกับแอนิเมชั่นมารวมตัวกัน และเราตัดสินใจว่าจะให้พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันเป็นสามส่วน

──ถึงกระนั้น ฉันก็แปลกใจเพราะนักแสดงทุกคนเป็นสมาชิกที่โดดเด่นเช่นนี้ อย่างที่คาดไว้ พอคุณโอกาตะพูด คนก็มารวมตัวกันเยอะมาก (555)

โอกาตะ: ไม่จริงนะ! แรงกดดันอาจจะแรงเกินไป (lol) แต่ฉันรู้สึกขอบคุณจริงๆ ตัวอย่างเช่น คุณ (เคนจิ) โฮริกาวะ จาก PAWorks อาศัยอยู่ที่โทยามะตั้งแต่แรก ดังนั้นฉันคิดว่าเป็นความคิดที่ดีที่จะพูดคุยกับเขาเพราะเขาไม่สามารถมาโตเกียวได้บ่อยนัก แต่ความปรารถนาของฉันที่จะพบเขาทำให้ ดีกว่าฉันและฉันตัดสินใจกระโดด (ฮ่าๆ) ประมาณเดือนมิถุนายน การประกาศภาวะฉุกเฉินถูกยกเลิกในโตเกียว และมีการผ่อนปรนข้อจำกัดเล็กน้อย และฉันได้ติดต่อกับคุณโฮริคาวะในเวลานั้น แต่แล้วในช่วงครึ่งหลังของเดือนกรกฎาคม จำนวนผู้ติดเชื้อในโตเกียวก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง `คุณโฮริคาวะ ไม่เป็นไรถ้าคุณปรากฏตัวจากระยะไกล'' และเขาก็ทำ มันน่าน้อยใจจริงๆ

── ในขณะที่ผู้คนจากตำแหน่งที่แตกต่างกันขึ้นเวทีในแต่ละครั้ง ฉันตระหนักว่าแม้แต่ในอุตสาหกรรมอนิเมะเดียวกัน ผู้คนจากตำแหน่งที่แตกต่างกันก็มีวิธีการใช้เวลาและการรับรู้การระบาดของโรคโคโรนาไวรัสที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มันน่าสนใจ โปรดิวเซอร์ไม่เพียงแต่กังวลเรื่องการผลิตอนิเมะเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการฝึกอบรมทรัพยากรบุคคลด้วย และผู้กำกับเสียงก็พูดคุยอย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับปัญหาในปัจจุบันในไซต์การผลิต ในทางกลับกัน ผู้กำกับแอนิเมชั่นมีทัศนคติเชิงบวกอย่างน่าประหลาดใจ และมันก็เหมือนกับคนสามคน ฉันแน่ใจว่านักพากย์ทุกคน รวมถึงคุณโอกาตะ ใช้เวลาในช่วงการระบาดของโคโรนาไวรัสในรูปแบบที่แตกต่างออกไป

ฉันคิดว่านักพากย์ของ โอกาตะ แย่ที่สุด ก่อนอื่นเหตุการณ์และการแสดงก็หายไปทันที โดยส่วนตัวแล้ว มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน เนื่องจากทัวร์การแสดงสดที่ฉันเคยทำมาจนถึงตอนนั้นต้องหยุดกลางคัน และละครเวทีของฉันก็ถูกยกเลิกในวันที่สองแม้ว่าจะเปิดให้ผู้ชมเข้าชมในวันแรกก็ตาม ส่วนในต่างประเทศ ปีนี้ตั้งใจว่าจะไป 5 ประเทศ ได้แก่ แคนาดา จีน (เซี่ยงไฮ้) เยอรมนี รัสเซีย และสหรัฐอเมริกา (นิวยอร์ก) แต่ทั้งหมดถูกยกเลิกไปแล้ว แน่นอนว่าฉันก็อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน แต่นักพากย์ที่อยู่ใกล้ฉันก็เช่นกัน พูดตามตรง เป็นเรื่องยากที่จะหาเลี้ยงชีพด้วยผลงานของนักพากย์อนิเมะ ดังนั้นทุกคนจึงหาเลี้ยงชีพด้วยการทำกิจกรรมต่างๆ แต่ตอนนี้เมื่อทุกอย่างหมดสิ้นไปแล้ว พวกเขาก็สงสัยว่าจะทำอย่างไร นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องยากสำหรับบุคคลทั่วไป แต่เอเจนซี่ด้านการพากย์เสียงก็ต้องจัดการกับการลดจำนวนงาน รวมถึงการคืนเงินที่ไม่สามารถเปิดโรงเรียนฝึกหัดได้ ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากจริงๆ

── นักพากย์ก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นกันในตอนนี้ ในแง่ของกิจกรรม เนื่องจากไลฟ์เฮาส์ไม่เปิดตั้งแต่แรก ดูเหมือนว่านักดนตรีจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากเนื่องจากต้องตกงาน และคุณโอกาตะกำลังพยายามปกป้อง ``กล่อง'' (ไลฟ์เฮาส์ โรงละคร ฯลฯ) ในทางที่เป็นไปได้ ฉันเห็นใจกับทัศนคติของเขาจริงๆ มีสถานที่แสดงดนตรีสดบางแห่งปิดไปแล้ว ฉันคิดว่านี่เป็นปัญหาเร่งด่วนจริงๆ

โอกาตะ : ก็จริงนะ... เช่นเดียวกับฮาโกะ แต่มันก็ยากสำหรับทีมงานทุกคนเช่นกัน เรากำลังจัดทัวร์อะคูสติกสดตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนมีนาคมของปีนี้ แต่เนื่องจากนายกรัฐมนตรีประกาศเมื่อวันที่ 26 เราจึงไม่สามารถแสดงในโคริยามะได้ในอีกสามวันต่อมาในวันที่ 29 ถึงตอนนั้นก็ช่วยไม่ได้บางทีเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นได้ก็เลยส่งแรงใจไปให้คุณ! ฉันสตรีมสดในสตูดิโอฟรี แต่ตอนนี้ยังอีกไกลมาก วันเกิดของฉันมีกำหนดแสดงสดในเดือนมิถุนายน และการยกเลิกอาจเป็นเรื่องง่าย แต่การยกเลิกจะทำให้ทีมงาน นักดนตรี และบ็อกซ์ออฟฟิศเสียชีวิต อย่างไรก็ตามไม่สามารถรวบรวมลูกค้าได้ ฉันคิดว่าฉันจะทำอย่างไร และตัดสินใจระดมเงินผ่านการระดมทุน และทำให้เป็นจริงผ่านการสตรีมสดฟรี

สำหรับการแสดงสดนั้น ฉันไม่กังวลเพราะสมาชิกได้อยู่ด้วยกัน แต่ทุกคน รวมถึงทีมงาน PA ห่างหายไปประมาณสองเดือนโดยไม่ได้เข้าฉาก ตอนที่เรารวมตัวกันในการซ้อมและเริ่มเล่นเพลง ฉันก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ฉันคิดว่ามันอาจเป็นความแตกต่างที่ละเอียดอ่อนมาก แต่ทุกคนที่นั่นรู้สึกเหมือน `` แค่นั้นแหละ! '' พวกเขาบันทึกเสียงด้วยตัวเอง แต่ความรู้สึกเมื่อเล่นสด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรวมกับกลองสด... มี "ข้อผิดพลาด" เล็กๆ น้อยๆ ที่มีเพียงมืออาชีพเท่านั้นที่จะสังเกตเห็น และทุกคนที่นั่นก็ประหลาดใจ ประมาณวันที่สามของการซ้อม ฉันรู้สึกโล่งใจที่สิ่งต่างๆ กลับมาเป็นปกติแล้ว แต่ฉันก็กลัวนิดหน่อยเช่นกัน โดยสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้า ``ช่วงเวลาที่ไม่ทำอะไรเลย'' ดำเนินต่อไปเป็นเวลาประมาณหกเดือนหรือประมาณนั้น

──อย่าง ที่คาดไว้ หากคุณไม่มีเวลาที่จะแมตช์สดจริง ๆ นั่นแหละสิ่งที่เกิดขึ้น

แม้แต่ โอกาตะ ก็สามารถกลับมาได้ทันที และถือเป็นความยินดีอย่างยิ่งที่ได้แสดงร่วมกับทุกคนตามปกติ ดังนั้นฉันจึงเข้าไปดูการแสดงโดยรู้ว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี มันถูกเรียกว่า "WWW ไม่เป็นไรเหรอ?" ตอนแรกนึกว่าจะร้องเพลงในทีวี อย่างไรก็ตาม ในกรณีของทีวี โคมไฟจะสว่างขึ้นข้างกล้องที่กำลังฉายอยู่ คุณจึงคิดว่ามีผู้ชมอยู่อีกด้านหนึ่ง แต่นี่ไม่ใช่กรณีของกล้องถ่ายทอดสด ในงานแสดงสดตามปกติของฉัน ฉันจ้องมองผู้ชมอย่างตั้งใจและพยายามบอกปากต่อปากพวกเขา (ฮ่าๆ) แต่วันนี้ คุณมีเป้าหมายอะไรกันแน่...? ฉันไม่เข้าใจมัน

นอกจากนี้ แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าเป็นการแสดงสดโดยไม่มีผู้ชม แต่จริงๆ แล้วมีผู้ชมประมาณ 50 คน รวมถึงพนักงานกระจายสินค้า ผู้จัดการ ฯลฯ แต่เนื่องจากเป็นการออกอากาศ พวกเขาจึงดูอย่างเงียบๆ เพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังใดๆ . โดยเฉพาะเมื่อการแสดงจบลงก็กลายเป็นฉากที่พวกเขาเตรียมตัวกันไว้ ทันทีที่คุณร้องเพลงจบและคิดว่า ``ฉันทำได้แล้ว!'' ความเงียบก็มาเยือนแทน โดยปกติแล้ว คุณจะได้ยินเสียงไชโยแบบ "ว้าว!" แต่เสียงในพื้นที่นั้นหายไปพร้อมกับ "หวือ" และปิดเข้ามา นี่มันยากมาก ในวันนั้น ฉันตระหนักได้ว่าการแสดงสดขึ้นอยู่กับผู้ชมอย่างไร และฉันก็ได้รับอนุญาตให้ยืนอยู่ที่นี่ได้เพราะผู้ชม การสตรีมโดยไม่มีผู้ชมเป็นเรื่องยากอยู่แล้ว หากคุณกำลังจะทำ อย่างน้อยก็ตอบตกลงกับคนที่เกี่ยวข้อง! (หัวเราะ)

ด้วยเหตุนี้ มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะจัดรายการสดแบบสตรีมมิ่งเพลง และฉันก็พยายามคิดว่าจะต้องทำอย่างไรตั้งแต่นั้นมา แต่ฉันคิดว่าอาจเป็นไปได้ที่จะจัดรายการทอล์คโชว์สด หากมีสามคน crosstalk จะถูกสร้างขึ้น เมื่อพิจารณาถึงต้นทุนแล้ว จะดีกว่าถ้ามีนักแสดงน้อยลง แต่ที่นี่เรามีแขกรับเชิญอย่างน้อยสามคนที่รอบรู้ในอุตสาหกรรมนี้และเป็นนักเล่าเรื่องที่ดี โดยมี Yuko Gibu เป็นพิธีกรและผู้ช่วย ถ้าคุณเข้าใจ คุณก็จะได้ ขอให้มีช่วงเวลาที่ดีอย่างแน่นอน ฉันคิดว่าผู้ชมจะพอใจกับมัน ฉันจึงตัดสินใจทำเช่นนี้

ในช่วงการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา เทคโนโลยีไม่สามารถขโมยไปจากภาคสนามได้ การฝึกอบรมเยาวชนถือเป็นประเด็นสำคัญ

──ช่วย เล่าเรื่องราวหรือคีย์เวิร์ดที่ทำให้คุณประทับใจหลังจากพูดคุยสดในครั้งนี้หน่อยได้ไหม

Ogata: ผู้คนที่ฉันพูดคุยด้วยในครั้งนี้ล้วนเป็นคนที่มีทัศนคติเชิงบวกและมีความก้าวร้าวต่องานของพวกเขา คุณคิดว่าพวกเขาจะทำอะไรในอนาคตจากตำแหน่งของตน ฉันคิดว่าเป็นการดีที่ได้เห็นว่าพวกเขาคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะไปหรือไม่ สิ่งที่ใครๆ ก็พูดเหมือนกันคือในสภาวะปัจจุบัน ปัญหาใหญ่ 2 ประการที่ไม่สามารถพัฒนาคนและไม่สามารถส่งเสริมได้นั้นค่อนข้างสำคัญ

── เช่นเดียวกับคนอื่นๆ คุณบอกว่าคุณไม่สามารถ "สังเกตการทำงานของรุ่นพี่ในสนามและขโมยเทคนิคของพวกเขาได้" อาจเป็นไปได้ที่จะสร้างอนิเมะผ่านการทำงานระยะไกล แต่คนหนุ่มสาวจะไม่สามารถพัฒนาได้ ฉันคิดว่านี่เป็นปัญหาใหญ่อย่างแน่นอน

Ogata: เช่นเดียวกับในงานของนักพากย์เช่นเรา นักวาดภาพประกอบที่วาดภาพก็สามารถวาดภาพที่บ้านได้เช่นกัน แต่แอนิเมเตอร์รุ่นเยาว์มักจะไปที่สตูดิโอและดูรุ่นพี่วาดภาพเหล่านั้น คุณสามารถเรียนรู้ได้มากมายเพียงแค่ดูงานที่พวกเขาทำ ทำ. แม้แต่เส้นที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยก็สามารถสร้างผลลัพธ์ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง คุณสามารถเห็นความรู้สึกแบบนั้นและขโมยมันไป คุณโฮริกาวะจาก PAWorks และคนอื่นๆ กล่าวว่าสิ่งนี้สำคัญมากและผมคิดว่านั่นเป็นเรื่องจริง

แม้แต่ในบริษัทโปรดักชั่นที่ดี เมื่อฝึกอบรมโปรดิวเซอร์รายใหม่ คุณเพียงแค่ต้องพาพวกเขาไปที่ไซต์งานและเรียนรู้ว่าใครกำลังทำงานประเภทไหน คุณต้องให้ความสนใจกับคนประเภทใด และสิ่งที่คุณสามารถทำได้เพื่อสร้างสิ่งต่างๆ ไปได้อย่างราบรื่นฉันสามารถเข้าใจได้ทันทีว่าฉันควรทำอย่างไร แต่ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานการณ์ที่ฉันไม่ควรไปที่ไซต์ให้มากที่สุด ดังนั้นฉันจึงได้ยินมาว่าพนักงานใหม่ไม่สามารถไปที่ทำงานได้และใช้เวลาทั้งวันอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในที่ทำงาน ฉันต้องการฝึกอบรมคนที่สามารถทำงานได้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ฉันไม่สามารถพาพวกเขามาที่ไซต์งานได้ เพราะฉันไม่ได้ไปกองถ่ายและพบปะผู้คน ฉันจึงเริ่มเบื่อกับมัน

──นี่ อาจเป็นปัญหาเดียวกันในทุกอุตสาหกรรม แต่ฉันคิดว่าแนวโน้มนี้แข็งแกร่งเป็นพิเศษในอุตสาหกรรมอนิเมะ แล้วนักพากย์ล่ะ?

เช่นเดียวกับงานนักพากย์ของ Ogata ในตอนแรก งานของนักพากย์มีผลงานมากมาย และไม่มีโอกาสได้รับความคิดเห็นมากนักในระหว่างงาน เมื่อฉันได้รับบท งานของฉันคือการเผชิญหน้ามันด้วยตัวเองและถ่ายทอดมันออกมาในช็อตเดียวโดยใช้สิ่งที่ฉันมี ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หนึ่งในโอกาสในการให้ข้อมูลคือที่เว็บไซต์พากย์อนิเมะ เมื่อฉันดูรุ่นพี่แสดงจากด้านหลัง ฉันคิดว่า ``อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว พวกเขาทำแบบนั้นเหรอ'' หรือ ``คนนี้แสดงจากใจจริง ๆ'' ถือเป็นโอกาสอันมีค่าสำหรับคนหนุ่มสาวทั้งสองคน และให้เราเรียนรู้จากการดูเยาวชน

เมื่อเราสนทนากับใครสักคน เราไม่ค่อยคิดถึงสิ่งที่เรากำลังพูดเมื่อเราพูดออกไป ฉันพยายามตอบสนองต่อสิ่งที่คนตรงหน้าพูด สีหน้าของพวกเขา บรรยากาศ ฯลฯ และเมื่อฉันพยายามตอบ คำพูดเหล่านั้นก็เกิดขึ้นทันที นั่นคือคำพูดของบทสนทนาดั้งเดิม ส่วนใหญ่แล้ว เมื่อฉันพยายามพูดสิ่งนี้ ฉันล้มเหลว ตัวอย่างทั่วไปคือ "วันนี้ฉันจะสารภาพความรู้สึกกับแฟนสาว" แม้ว่าฉันจะรู้ว่าฉันกำลังพยายามจะพูดอะไร แต่ฉันก็มีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการพูดเนื่องจากจังหวะและบรรยากาศที่แตกต่างกัน ถึงกระนั้น เมื่อฉันพยายามอย่างหนักที่จะพูดอะไรแบบนั้น ฉันมักจะล้มเหลวเพราะว่าสุดท้ายแล้วฉันก็พูดประมาณว่า "ฉันรักเธอ!" ด้วยน้ำเสียงของฉัน (ฮ่าๆ)

-- นั่นก็จริงนะ (ฮ่าๆ)

เช่น เดียวกับละครส่วนใหญ่ของ Ogata และเมื่อคุณพยายามพูดแบบนี้ มันมักจะกลายเป็นเรื่องแข็งทื่อ เดิมที ``เส้น'' ควรเป็น ``คำ'' ที่เกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อคำพูด ท่าทาง หรือบรรยากาศของบุคคลอื่น แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งเดียวกันสำหรับนักแสดงที่แสดงใบหน้า และในการพากย์เสียงที่แท้จริง บรรยากาศอันละเอียดอ่อนทั้งหมดจะถูกไมโครโฟนจับไป แต่ตอนนี้นักพากย์บันทึกบทแยกกัน ดังนั้นคุณจึงไม่รู้สึกถึงบรรยากาศนั้น ทุกอย่างพังทลายลง ฉันไม่สามารถเรียนรู้จากงานของรุ่นพี่ได้อีกต่อไป และพูดตรงๆ มันกลายเป็นเรื่องยากที่จะพูดคุย ทุกคนพูดถึงเรื่องนี้ในตอนที่ผู้กำกับเสียงปรากฏตัว แต่มีผู้กำกับเสียงคนหนึ่งพูดไปไกลถึงขนาดพูดว่า ``วัฒนธรรมทั้งชิ้นจะหายไป'' ความสามารถในการรับรู้ความรู้สึกของผู้คนจะค่อยๆ ลดลงเมื่อฉันหยุดพบปะผู้คน ผู้คนเริ่มน่าเบื่อมากขึ้นเรื่อยๆ...นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในฉากพากย์ตอนนี้

── ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่นักพากย์กำลังทำคือการแสดง หากคุณบันทึกแยกกัน จะทำให้การทำเป็นละครเป็นเรื่องยาก

โอกาตะ: แน่นอนว่า นักพากย์ที่เคยชินกับนักพากย์มีความทรงจำอันลึกซึ้งเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แตกต่างกัน และสามารถจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ เช่น ``บุคคลนี้จะแสดงเช่นนี้'' ได้ในระดับหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่มีความล้มเหลวครั้งใหญ่ อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงผู้มาใหม่ เช่น นักเรียนมัธยมปลาย มันยากที่จะทำเช่นนั้น มันยากมากที่จะอธิบายด้วยคำพูด

จริงๆ แล้ว ฉันเริ่มโรงเรียนเอกชนที่เปิดสอนฟรีเมื่อฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้ว และเรามีสมาชิก 21 คนที่ได้รับการคัดเลือกจากคนประมาณ 1,000 คน ฉันดูแลเด็กๆ เหล่านี้มาตั้งแต่ฤดูร้อนที่แล้ว แต่ฉันคิดว่าภายในเดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ พวกเขาจะดีขึ้น มันถึงจุดที่ฉันรู้สึกแบบนั้น ฉันดีใจที่เด็กๆ บางคนผ่านการออดิชั่นสำหรับภาพยนตร์เรื่องใหม่ และสมาชิกบางคนถึงกับได้รับรางวัลอีกด้วย จากนั้น เนื่องจากไวรัสโคโรนา หลังจากหายไปสองเดือน ฉันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเปลี่ยนไปเรียนแบบระยะไกลโดยใช้ Zoom และเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา ฉันสามารถกลับมาเรียนแบบเห็นหน้าได้อีกครั้งเป็นครั้งแรกในรอบ ในขณะที่ฉันคิดว่า ``ทำไมคุณถึงทำผลงานได้แย่ขนาดนี้'' ``...?'' เห็นได้ชัดว่าเขาเปลี่ยนไป จริงๆ แล้วเราวางแผนที่จะทำการแสดงทดลองในเดือนพฤษภาคมและเผยแพร่สู่สายตาชาวโลก แต่การแสดงถูกยกเลิกตั้งแต่แรก และถึงแม้จะถูกเลื่อนออกไป เราก็ไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้เหมือนเดิม ดังนั้นพวกเรา' ตอนนี้กำลังพยายามดึงปลั๊ก เนื่องจากเขายังเด็ก เขาจึงสามารถซึมซับสิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว และเขาก็ช้าที่จะกลายเป็นคนไม่ดีด้วย (ฮ่าๆ)...แต่นั่นคือความหมายของการเป็นมือใหม่ ฉันรู้อีกครั้งว่านี่คือความหมายของ "การหยุด" ช่วยไม่ได้เพราะพวกเขายังไม่บรรลุนิติภาวะจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าประสาทสัมผัสของพวกเขามัวหมอง

เราแค่พูดถึงนักพากย์เท่านั้น แต่ทุกคนตั้งแต่ทีมงานฝ่ายผลิตไปจนถึงทีมงานแอนิเมชั่นต่างก็พูดว่า ``เราไม่สามารถเลี้ยงดูคนหนุ่มสาวได้อีกต่อไป'' ยิ่งไปกว่านั้น แรงจูงใจของคนหนุ่มสาวเองก็ลดลงด้วย ไม่ใช่แค่การขาดแรงจูงใจเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานการณ์ที่ผู้คนไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่หรือทำอะไร และบางคนกำลังลาออก แต่เราไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับมันเช่นกัน แม้ว่าฉันจะได้ยินจากหลายๆ คน แต่พวกเขาต่างก็บอกว่าไม่รู้จะทำยังไง ขณะนี้เรากำลังค่อยๆ ดำเนินการเพื่อเพิ่มจำนวนผู้เข้าร่วมในแต่ละไซต์ แต่เรายังคงห่างไกลจากการกลับสู่ภาวะปกติ

นอกจากนี้สิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจมากคือไม่มีการเปิดตัวอีกต่อไป (lol) เมื่อคุณทำงานนี้เสร็จ จะไม่รู้สึกเหมือนงานเสร็จเว้นแต่ว่าทุกคนจะพูดว่า "เยี่ยมมาก!"

── ถ้าคุณบันทึกแยกกัน คุณจะไม่ได้เจอกันตั้งแต่แรก และจะไม่รู้สึกถึงการทำงานร่วมกันเลยใช่ไหม?

โอกาตะ: นั่นก็จริงนะ! ฉันไม่เคยเจอใครในกองถ่ายเลย แม้แต่กับคนที่ฉันควรจะร่วมแสดงด้วย ฉันก็แบบว่า ``เรากำลังทำโปรเจ็กต์นั้นด้วยกันใช่ไหม'' (หัวเราะ) ผลงานบางชิ้นในฤดูใบไม้ร่วงถูกบันทึกก่อนและหลังไวรัสโคโรนา และในขณะที่ครึ่งแรกถูกบันทึกแบบเห็นหน้ากัน ส่วนครึ่งหลังก็ถูกบันทึกแยกกัน ดังนั้นผู้กำกับเสียง ผมจึงได้ยินเสียงของเขาพูดว่า "ฉัน กำลังจะตาย” ไปทุกที่ (ฮ่าๆ) ในทางกลับกัน ``Toilet-Bound Hanako-kun'' ซึ่งออกอากาศในเดือนมกราคมปีนี้ก็ทำได้ดี การพากย์เสียงครั้งสุดท้ายคือช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ ดังนั้นจึงเป็นงานสุดท้ายที่ทุกคนสามารถรวมตัวกันเพื่อบันทึกตอนสุดท้ายได้

──แต่ ไม่มีการเปิดตัวเหรอ? (ฮ่าๆ)

โอกาตะ: ครับ. จะไม่มีการเปิดตัว (lol) ดังนั้นในเดือนมีนาคม เมื่อสถานการณ์ไม่ร้ายแรงขนาดนั้น ฉันจึงเชิญนักแสดงสองสามคนมาทานอาหารเย็นที่บ้านของฉัน เมื่อเราเปิดหน้าต่างก็เป็นที่โล่ง นั่นเป็นความทรงจำเดียวที่ฉันมีเกี่ยวกับ "มื้ออาหารของทุกคน" ที่สนุกสนานในช่วงแรก ๆ ของการระบาดของโคโรนาไวรัส (lol)

── ถ้าถามฉัน มันยากจริงๆ

โอกาตะ: ครับ. อย่างไรก็ตาม เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น วิธีดำเนินการต่างๆ ในตอนแรกจะเปลี่ยนไป แอนิเมชันจำนวนมากที่ผลิตในต่างประเทศเรียกว่าเพรสโกมากกว่าการพากย์ โดยที่นักแสดงแสดงก่อนแล้วจึงเพิ่มรูปภาพในภายหลัง นั่นไม่ใช่กรณีในญี่ปุ่น ที่ทุกคนแสดงตามภาพ แต่... ในต่างประเทศ ว่ากันว่าเป็น "เพลงมหัศจรรย์" (lol) วิธีนี้เป็นเรื่องยากอย่างแน่นอน แต่อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ มันสร้างบรรยากาศ และผมคิดว่านั่นเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของแอนิเมชั่นญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม หากเรายังคงบันทึกเสียงแยกกันเหมือนตอนนี้ เราอาจเปลี่ยนวิธีการทำเพลงสไตล์เพรสโก ...ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เนื่องจากปัญหาตารางงานของนักแสดง งานจึงถูกบันทึกล่วงหน้าด้วยเสียงมากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นเราจึงเริ่มใช้กึ่งเพรสโกแล้ว

── ในตอนเกี่ยวกับผู้กำกับเสียง โทชิกิ คาเมยามะบอกว่าการผลิตซีดีละครมันนรกมาก สิ่งที่ทำให้ฉันตกใจคือเขาบอกว่าเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับอนิเมะเรื่องนี้ เพราะยังมีรูปภาพอยู่ แต่ไม่มีดราม่าซีดีเลย

ดราม่าซีดี ของโอกาตะ เป็นแผ่นที่คุณสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่านักแสดงเป็นคนดีและไม่ดี

── วิธีการบันทึกสำหรับเกมแตกต่างกันหรือไม่?

เกม Ogata ได้รับการบันทึกแยกกัน อย่างไรก็ตาม แม้แต่ในเกม ก็มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างนักพากย์ที่สามารถจินตนาการถึงบรรยากาศและปฏิสัมพันธ์ของบุคคลอื่น กับนักพากย์ที่ไม่สามารถจินตนาการได้ ในเกมหน้าจอสลับจึงสังเกตได้ยาก ถึงกระนั้น ตอนนี้ก็ยังดีที่จำนวนไฟล์เพิ่มขึ้น แต่เมื่อนานมาแล้ว ในช่วงกลางยุค 90 การบันทึกเสียงเกมเป็นเรื่องยาก... มีบรรทัดที่เขียนว่า "ขอบคุณ" และฉันก็คิดว่า “ขอบคุณ” แบบไหนล่ะ เมื่อฉันถามผู้กำกับเสียง เขาบอกว่า ``ไฟล์มีจำนวนจำกัด ดังนั้น ให้ใช้ประเภทวัตถุประสงค์ทั่วไป''

── ประเภทวัตถุประสงค์ทั่วไป! (ฮ่าๆ)

โอกาตะ ไม่มีจุดประสงค์ทั่วไปในการ “ขอบคุณ”! มันสร้างความแตกต่างได้มากไม่ว่าคุณจะพูดว่า "ขอบคุณ" ในขณะที่ร้องไห้หรือโกรธ ไม่ว่าคุณจะพูดกับเจ้านายหรือลูกของคุณ... อย่างไรก็ตาม ถ้ามันถูกสร้างขึ้นด้วยคำพูดโดยไม่คิดถึงอีกฝ่าย มันก็กลายเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนที่จะพูด ในการพากย์ภาพยนตร์ต่างประเทศ เทคโนโลยีในการสุ่มเสียงของนักแสดงต้นฉบับและทำให้พวกเขาพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นนั้นมีมาระยะหนึ่งแล้ว แต่เหตุผลที่พวกเขาไม่ใช้มันเป็นเพราะปัญหาเรื่องงบประมาณ ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง การสนทนาของมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ หากคุณโอเคกับคำพูดเล็กๆ น้อยๆ ก็แค่นั้น...

─ เอไอ

Ogata: จริงๆ แล้ว AI อาจจะช่วยได้ในที่สุด บางอย่างเช่น "AI รูปทรงคล้ายมนุษย์ทั่วไป" (lol)

สิ่งสำคัญไม่เปลี่ยนแปลง ฉันอยากจะสืบทอดส่วนดีๆ ของอนิเมะญี่ปุ่นในขณะเดียวกันก็ผสมผสานวิธีการใหม่ๆ ในการทำสิ่งต่างๆ เข้าด้วยกัน

── ปฏิกิริยาของผู้ชมต่อการพูดคุยสดครั้งนี้เป็นอย่างไร?

ผู้ชม Ogata พูดประมาณว่า ``ฉันไม่เข้าใจว่ามันยากแค่ไหน แต่ฉันเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องใหญ่'' และ ``ฉันไม่เข้าใจว่าทุกคนพูดถึงงานของฉันหรือตัวฉันที่นั่นอย่างไร มีความคิดเห็นมากมายเช่น ``ฉันคิดว่าสิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นที่โรงเรียนอื่น''

อย่างไรก็ตาม ในตอนของผู้กำกับในสัปดาห์ที่สาม ฉันก็แบบว่า ``มันช่วยไม่ได้หรอก ยังไงซะเราก็ต้องทำมัน มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะสร้างอนิเมะ'' คุณคิชิ (เซอิจิ) กล่าวว่าเราทุกคน ต้องหาทางผ่านไป แต่เขาคิดบวกมากและให้พลังงานแก่เรา ทุกคนโปรดคิดถึงวิธีต่างๆ ในการทำเช่นนี้ ในฐานะนักพากย์ เราก็เป็นแบบนั้นมาตลอด แต่เราเป็นคนรับคำสั่ง (555) ผมเชื่อว่าทุกท่านที่มาร่วมงานนี้คงจะคิดเรื่องต่างๆ ในอนาคต แม้จะกังวล และจะสร้างเส้นทางข้างหน้าให้กับท่าน

-- ในแง่นั้น ฉันคิดว่าการเลือกวิทยากรนั้นยอดเยี่ยมมาก ฉันคิดว่าทุกคนคิดบวกมากแม้ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ ไม่มีตอนใดที่รู้สึกว่ามืดมนเกินไปและการรับชมก็สนุกดี

Ogata: ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนที่ปรากฏตัวในตอนนี้ โดยเฉพาะคิชิซัง (lol) ผู้กำกับทุกประเภทกำลังทำงานอย่างหนักในช่วงที่มีการระบาดของโคโรนาไวรัส และบางคนก็มีปัญหาในการให้คำแนะนำที่ถูกต้องเพราะพวกเขาไม่สามารถพบปะกับอนิเมเตอร์ได้ ฉันคิดว่าความจริงที่ว่าเรากำลังพยายามสร้างสิ่งที่ดีจากสถานการณ์ปัจจุบันยังคงอยู่ เดียวกัน.

──นี่ อาจเป็นคำถามที่ตอบยาก แต่คุณคิดว่าอุตสาหกรรมอนิเมะจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรในอนาคต?

โอกาตะ: นั่นมันยากนะ แต่ฉันเชื่อว่ามีหนทางเสมอและมันจะเปิดออก สถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปมากจนยากจะคาดเดาอนาคตได้ เช่นเดียวกับที่ค่อยๆ ยกเลิกข้อจำกัดสำหรับการแสดงละคร กลุ่มของการติดเชื้อก็ปรากฏขึ้นและการแสดงก็ถูกยกเลิกทั้งหมดในคราวเดียว และแม้แต่จำนวนแขกรับเชิญในการแสดงละครอื่นๆ ก็ลดลงเหลือ 10% ของจองเต็มจนสัปดาห์ที่แล้วแต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นยอดจองก็จะลดลงกะทันหัน นั่นไม่ได้หมายความว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นในอนาคต

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอนิเมะถูกสร้างขึ้นในระยะเวลาที่นานกว่า จึงมีปัญหาอื่นๆ เช่นกัน ผู้กำกับ Masaomi Ando ยังได้กล่าวถึงเรื่องนี้ในงานแสดงสดด้วย แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นความคิดที่ดีที่จะให้นักเรียนมัธยมปลายสวมหน้ากากในผลงานอนิเมะในอนาคต ในละครคนแสดง อาจเป็นไปได้ที่จะตอบสนองได้อย่างยืดหยุ่นโดยการเปลี่ยนบทหรือทิศทาง แต่ในกรณีของอนิเมะ มีโอกาสที่ดีที่สถานการณ์จะเปลี่ยนไปเมื่อสร้างเสร็จและออกฉายในหลายปีให้หลัง แล้วทำไมตอนนี้ต้องสวมหน้ากาก? - สิ่งเช่นนี้อาจเกิดขึ้นได้ ฉันพูดติดตลกไปครึ่งหนึ่งในระหว่างการพูดคุยสด แต่ในอนาคต จำนวนเรื่องราวในชีวิตประจำวันในโรงเรียนที่เกิดขึ้นในไทม์ไลน์ที่สมจริงจะลดลง และฉันคิดว่าจะมีนิยายวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และเรื่องราวโลกคู่ขนานมากขึ้น เพราะไม่เป็นไร! - (ฮ่าๆ)

สิ่งที่ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน สิ่งที่ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน สิ่งสำคัญไม่เปลี่ยนแปลง จิตวิญญาณของผู้สร้างหรืออะไรทำนองนั้นช่างฝีมือ ในขณะที่ละทิ้งลัทธินั้น เราจะใช้สิ่งนี้เป็นโอกาสในการรับวิธีการใหม่ๆ ในการทำสิ่งต่างๆ รวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางดิจิทัลและการทำงานจากระยะไกล ฉันและทุกคนที่เข้าร่วมในงานนี้เชื่อว่าเราได้รับโอกาสทำการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ช่วงนี้กำลังพยายามหาเงินให้พอเลี้ยงชีพครับ (555) และกำลังคิดจะส่งต่อมรดกนั้นอยู่ครับ...

──สุดท้าย นี้ คุณโอกาตะ โปรดแจ้งให้เราทราบหากคุณมีแผนสำหรับกิจกรรมในอนาคต

Ogata: ช่วงหลังๆ นี้ การตัดสินใจในเรื่องต่างๆ เป็นไปอย่างผันผวน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะประกาศ แต่ผมคิดว่าวันวางจำหน่าย "Evangelion" สุดท้ายจะประกาศเร็วๆ นี้ (*หมายเหตุบรรณาธิการ: บทสัมภาษณ์นี้จัดขึ้นในช่วงต้นเดือนตุลาคม) . เรากำลังก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง!

── เราหวังว่าจะได้พบคุณ! (ฮ่าๆ)

Ogata: ตอนนี้ผมกำลังทำอัลบั้มอยู่ นี่คืออัลบั้มที่รวบรวมภาพของคนที่เอาแต่ตะโกนว่า "มามีชีวิตอยู่กันเถอะ!" ในช่วงที่มีการระบาดของโคโรนาไวรัส (lol) ฉันคิดว่าจะออกประมาณต้นปีใหม่ ขอบคุณ. นอกจากนี้ ในช่วงปลายปีนี้ ฉันวางแผนที่จะแสดงสดเต็มวงดนตรีเป็นครั้งแรกในระยะเวลาหนึ่งโดยมีลูกค้าจำนวนไม่มาก ดังนั้นหากตัดสินใจได้ ฉันจะขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณ!

──เรา ขออธิษฐานให้งานทุกประเภทจัดขึ้นอย่างปลอดภัย ขอบคุณมากสำหรับเวลาของคุณในวันนี้!

(ผู้สัมภาษณ์: สึโยชิ คามาตะ บรรณาธิการบริหารสถาบันวิจัยอากิบะ)

<รายละเอียดกิจกรรม>

■อนาคตของเรา -งานอนิเมะ-

・วันและเวลา: 31 กรกฎาคม 2020, 7 สิงหาคม, 14 สิงหาคม (ทุกวันศุกร์) 19:30-21:00 น.

・สถานที่: ออกอากาศแบบชำระเงินโดยไม่มีผู้ชมจาก Shibuya Loft 9

・พิธีกร: เอมิ โอกาตะ

・ผู้แต่ง/ผู้ช่วย: ยูโกะ กิบุ

·แขก:

<คืนแรก> 31 ส.ค. โปรดิวเซอร์แอนิเมชั่น

“อนิเมะในอดีต อนิเมะในอนาคต ที่จะทำต่อไป”

เคนจิ โฮริกาวะ (PAWorks), คาซึยะ มาซูโมโตะ (TRIGGER), ยูจิ ฮิกะ (ลาร์ช)